W roku 1975 swoje wieloletnie doświadczenie i wiedzę o tych roślinach Walter Rausch wydał w książce o tytule Lobivia. Składała się ona z trzech części stanowiących jedną całość (poszczególne części mają nawet tę samą numerację stron). Wydana książka okazała się dużym przełomem wzbudzając wiele kontrowersji. Przede wszystkim Walter Rausch zredukował ilość gatunków do zaledwie 24. Także do rodzaju Lobivia włączył wszystkie rośliny z rodzaju Soehrensia oraz część roślin z rodzajów Pseudolobivia oraz Helianthocereus.

          W roku 1985 Walter Rausch wydał książkę będącą uzupełnieniem do jego publikacji z roku 1975. Uzupełnił ją o nowe znaleziska, jakich dokonano w poprzednim dziesięcioleciu oraz wprowadził pewne korekty w statusie pewnych gatunków czy odmian. W książce Lobivia '85 Rausch zaproponował 42 gatunki w rodzaju Lobivia, w tym 7 gatunków dawnego rodzaju Mediolobivia oraz 2 gatunki dawnego rodzaju Acanthocalycium. Włączenie rodzajów Mediolobivia oraz Acanthocalycium do rodzaju Lobivia nie przyjęło się. Jednak zaproponowany przez Waltera Rauscha podział na gatunki w rodzaju Lobivia przyjął się bardzo dobrze i jest używany praktycznie bez zmian do dnia dzisiejszego przez miłośników tych wysokogórskich kaktusów.